No u mnie dostał kulkę ale ściągnął go śmigłowiec, natomiast Sforzy trzeba było wyciągnąć cube'a i trochę potrwa, zanim mu znajdą nowe ciało (no, ale za to przy pomocy bagnetu zręczne haqqislamskie ręce wyciągnęły mu cube'a krytycznie
).
Ogólnie bitwa była zawzięta i rozstrzygnęła się w ostatnim rozkazie. Albo inaczej- rozmiar zwycięstwa Usashiego rozstrzygnął się w ostatnim rozkazie, bo karczochy przy swojej słabowitości miały problem, żeby podnieść bossa. Skończyło się 7-0.
Trzy dni wcześniej.
Abdul potrzebował informacji. Generalnie to wiedział, w jaki sposób zdobywa się informacje, ale w chwili obecnej problemem nie było to JAK je zdobyć a raczej to OD KOGO. Wszyscy jego szpicle, agenci, donosiciele i tajniacy, pomimo sutego posmarowania, zastraszenia i gdzieniegdzie szantażu niczego nie mogli się dowiedzieć, a Abdul takich rzeczy nie lubił. Ktoś gdzieś coś tam słyszał, że któryś z pomniejszych gangów ostatnio zawinął i upłynnił sporą liczbę stareńkich karabinów, potocznie zwanych- zupełnie nie wiadomo dlaczego- Kałaszami. Używały jeszcze amunicji łuskowej, ale Abdul sam takiego miał i o ile broń była trochę przyciężkawa i kanciasta to jednak raz- miała niezłą siłę ognia, do walki w mieście nadawała się przez to idealnie. Dwa- była wręcz prymitywna, nie było w niej żadnego, ale to żadnego mechanizmu który mógł się zepsuć, a więc nie musiał się bać, że zatnie się z niewiadomych powodów, jak ten nowy szmelc który sułtan rozdaje swoim żołnierzom. I trzy- pięknie brzmiała. Strzał z Kałasza to była istna muzyka dla uszu- głośny, suchy, wspaniały warkot broni, nie do pomylenia z niczym innym. Abdul bardzo lubił tę broń, i choć rzadko z niej korzystał, to jednak nigdy go nie zawiodła przez te wszystkie lata czynnej służby i później, kiedy już "wyrywał chwasty".
No cóż, ten trop trzeba będzie sprawdzić. Znaleźć najlepiej szefa bandy, pojmać, uprowadzić i "porozmawiać". Abdul wybrał numer i po trzech sygnałach uzyskał połączenie.
Dwa dni wcześniej.
Abdulowi zdarzało się współpracować z Nazgul. Nikt nie potrafił tak rozpracować dowolnej ochrony jak ona i jej dziewczęta. Kilka z nich znał z poprzednich akcji, ale jednej zupełnie nie kojarzył. O ironio- Nazgul, jako kobieta lubiąca otaczać się przedmiotami pięknymi, do szkolenia wybierała tylko najpiękniejsze młode kobiety, a ta, no cóż, nie to, że była brzydka, ale była jakaś taka... nijaka. Ale jeżeli Nazgul ją wybrała, to przecież nie będzie wybrzydzał, bo dziewczyna ładna czy nie na pewno zna się na rzeczy. Trzy dziewczyny niczym antyczny szwajcarski scyzoryk, każda odpowiedzialna za coś innego a razem tworzące coś więcej niż tylko sumę umiejętności.
Kto jeszcze? Kilka osób z jego starego oddziału. Jeden lekarz bo ktoś musi połatać żołnierzy, gdyby tamci zaczęli strzelać. I Po, który uparł się że musi wziąć udział w walce. Osiem osób, powinno wystarczyć. Nie spodziewał się, żeby tamtych było więcej. Nie spodziewał się żeby tamci reprezentowali jakąkolwiek wartość bojową. I nie spodziewał się, żeby tamci się spodziewali, co było najważniejsze.
Jeden dzień wcześniej.
Krótka odprawa, kilka nerwowych śmiechów, wszyscy wiedzieli co mają robić. Boss ma czterech lub pięciu "ochroniarzy"- pewnie zwykłych rzezimieszków z pistoletami ewentualnie rozpylaczami, raczej nic poważnego. Ochronę pojmać lub zneutralizować, bossa pojmać za wszelką cenę. Abdul potrzebował informacji wartych 20 baniek, a to był jego jedyny trop, musiał go mieć.
Dzień zero.
Zasadzka była zastawiona- faktycznie "ochroniarze" to były zwykłe oprychy, tyle że uzbrojone w broń maszynową. Mieli całkiem niezłe rozeznanie w terenie i pewnie gdyby mieli choć minimalne wojskowe przeszkolenie to mogli być trudnym przeciwnikiem. Ale na szczęście nie byli. Ulica była pusta, gdzieś tam w śmietniku spał bezdomny, ot sielanka, dzień jak codzień. Albo raczej byłby to dzień jak codzień, gdyby nie warkot motocykla i jakiś czubek z długimi włosami który zaczął strzelać nie wiadomo dlaczego do jednego z ochroniarzy. Szlag trafił całą zasadzkę i ciche podejście, wywiązała się regularna strzelanina. Na dodatek z drugiego końca ulicy padały strzały snajpera. Kto strzelał? Nie wiadomo. Abdul obserwował całą sytuację z wozu dowodzenia. Wypuścił kilka dronów zwiadowczych, ale te nic nie wyłapały. W końcu gdzieś mignęły mu chuderlawe ciała obcych. Korpus Spirali! Słyszał o nich, to nowa kompania najemnicza zrzeszająca w swoich szeregach ludzi i tych drugich... cholerny garnitur, a więc z nimi też się dogadał! Szlag, trzeba szybko zawinąć gościa i zmywać się, zanim ktokolwiek się połapie. Tylko ten przeklęty snajper, trzeba go ściągnąć! Abdul wydał rozkazy, jeden z jego żołnierzy wychylił się, przymierzył... TAKJEST! Dobrze, masz chuda świnio za swoje! ŻRYJ GRUZ! Szybki podgląd z innej kamery pokazał mu jedną z dziewcząt Nazgul zarzucającą ochroniarzowi worek na głowę i odprowadzającą go w bezpieczne miejsce. Druga- ta nijaka ewidentnie czaiła się na bossa. Chudzi nie przestawali strzelać a on stracił już kilku żołnierzy. Sytuacja nie wyglądała zbyt dobrze. Jeszcze, na domiar złego, bezdomny ze śmietnika zrzucił łachy, wyciągnął pistolet maszynowy i też próbował załatwić jego cel. Czemu wszyscy chcą mu przezkodzić?! Zgadali się czy jak?!
Nagle coś się zmieniło. Abdulowi zdawało się że coś błysnęło w miejscu, gdzie stała ta nijaka. I faktycznie, podgląd z kamery pokazywał nie dziewczynę ale starszego faceta w dziwnym płaszczu. Facet ewidentnie nie miał zamiaru odpuścić i odstrzelić bossowi łeb. Stary, ale jary, oko ma niezłe, z dobrych 100 metrów, w pełnym biegu, strzelając z biodra załatwił jednego chudego (sądząc po jego wyglądzie, załatwił go na zawsze), sam jednak dostał kulkę i padł nieprzytomny.
Abdul mógł tylko zgrzytać zębami ze złości, widząc jak chudzi metodycznie eliminują jego ludzi i odbijają JEGO cel. Szlag by trafił ich, garnitura, Kałasze i ten cholerny kontrakt!!! Jego plan był doskonały, nie miał prawa się nie udać!
Ale jednak wmieszali się chudzi, czego nie przewidział. Korpus Spirali. Trzeba się im będzie przyjrzeć dokładniej. A może i odbić więźnia. A w międzyczasie porozmawia sobie z tymi dwoma płotkami, które udało mu się złapać. Abdul miał nadzieję, że będą rozmowni. Na wszelki wypadek jednak przygotował narzędzia.
Posted: August 13th, 2019, 9:12 pm
