Data Sphere

Szosa była, poza jedną ciężarówką, zupełnie pusta. Dostawczy gigant sunął wśród prerii ciut bardziej cywilizowanych rejonów USAriady. Dzień był duszny, słońce stało w pełni, a na niebie nie widać było ni jednej chmurki. Burze miały nadejść dopiero za kilka dni. Rocka Mütter, jak nosiła się na liniach radiowych, wiozła sporawą dostawę na wioski przygraniczne. Ciesząc się ostatnimi godzinami spokoju pustki, słuchała radia międzygwiezdnego. Fale docierały aż tutaj, niosąc się od stacji circulara na orbicie. Opowieści speakerów nie dziwiły już tak bardzo, jak onegdaj, przy otwarciu trasy. Dalej jednak zawierały w sobie egzotyczność świata poza tym znajomym światkiem.

"Najnowsze doniesienia władz o napadach na circulary dowodzą, że gwiezdni piraci są o wiele liczniejsi niż przypuszczano. Nie można mówić o czasowym wzmożeniu aktywności przestępczej wskutek chaosu wokół bramy deadalus. Zarząd dementuje też pogłoski o domniemanej winie ostatnich aktualizacji systemu zabezpieczeń. Fakt, faktem - do walki z nasilającymi się atakami ochrona szlaków angażuje wszystkie siły. W celu jak najszybszego rozwiązania problemu, rząd O-12 wyznacza nagrodę dla znalazcy źródła problemu. Suma nagrody opiewa już teraz na niebotyczną sumę, a rządy kolejnych członków wspólnoty zasilają ją o nowe darowizny. Warunek wypłaty jest jeden – całkowita likwidacja źródła problemu."

Rocka Mütter przełączyła częstotliwość, przy wiadomościach gwiezdnych szło zasnąć, a trasa miała jeszcze dać w kość. Po kilku godzinach drogi, wjeżdżając już na tereny o wątpliwym bezpieczeństwie, na K-DST wreszcie dane jej było usłyszeć ulubiony kawałek.

Lets… TANK!

W bloku a452, poziom -2, piąty sektor, jutro, o tej samej godzinie za trzy godziny. Na górze ma odbyć się koncert, a wokół kasyna lub czerwone latarnie. Nie martwicie się o hałas, a zniszczeń i tak już więcej nie będzie. Oby inwestycja się zwróciła. Szczerze? Nie sądzę, że którykolwiek z nich coś wie. To zwykłe obdartusy bawiące się w mafię, pewnie nawet nie wiedzą od kogo dostali wytyczne. Ale dobry Pan płaci, miły ja mówi. Powodzenia, kosmiczni kowboje.

Na (swoje) szczęście nasz pojmany i zbity kolega znał i wyjawił pozycję rezydencji pewnego błyskotliwego biznesmena. Biedaczyna zarzekał się, że szef z chęcią pogoda. I nawet nie będzie strzelał… Nie chce się krakać, ale chyba jedziemy po właściwym torze. Szykuj się, kosmiczny kowboju!

No trudno, nie dopadliśmy ptaszków, tak jak nasi rywale w wyścigu o wypłatę, ale nic to. Szkoda kasy na informatora – fakt, szkoda rekonwalescencji dla kilku naszych – fakt. Zamiast się mazać sprawdźmy lepiej rozsądniejsze źródło danych. Może nasi kasodawcy z rządu pominęli jakieś zbędne szczegóły w liście gończym? Zna się kilku takich, którzy z chęcią wyskoczą na plotki przy kawie. Jest tu w pobliżu taka jedna knajpka…

Poprzednia przygoda przyniosła nam kilka nowych blizn i jedną nową niespodziankę – lokalizację schowka przemytników, przez który mogło przewinąć się ostatnio kilka stad rozbrykanych bandytów. Kto wie, jakie skarby mogli tam zakisić? To może być właściwy trop, więc gotuj się! Cel – kosmos nieznany i latająca świnka skarbonka! Do boju, kosmiczny kowboju!

Czas leci a informacji nadal brak… Może naszym konkurentom w walce o miskę lepiej się powodzi. Taśma w kieszeń i pistolet w dłoń – lecimy po materiał na przesłuchanie, kosmiczny kowboju. Niech obudzą się w majtkach przykuci do latarni!

Dane ze schowka przemytników wskazują pierwotną lokalizację, z której nadano instrukcje dla bandytów. Samotna mała baza na jednym z naturalnych satelitów Jowisza. Brak śladów życia. Czy to naprawdę będzie to?

Poszlak mamy na tyle dużo, że gruntowne poszperanie w archiwach powinno nakierować nas na właściwy trop. Że nie do końca legalnej wiedzy będziemy poszukiwać, mniejsza. Co nam zrobią? Bibliotekarka nas uciszy? Oby tylko w archiwach nie było braków...

Znaleźliśmy się w centrum czarnego tyłka. Wydymani z informacji, bez kasy, środków, z obitymi gębami. I kran w kuchni zaczął przeciekać. Jednak nie ma co odpalać jazzu, jest jeszcze opcja. Najostatniejsza z ostatnich. Plan równie prosty, co wszystkie poprzednie. Wybywamy na pustkowia, licząc że tankowanie za pięć dyszek i olej po frytkach starczą na dolecenie do jednej z opuszczonych wież kontroli lotów lub któregoś z klastrów. Potem szukamy naszych kolegów po fachu. Na paliwo do pościgu wyżebramy po drodze.

Odcinek halloweenowy w wykonaniu Shinichro Watanabe przynosił zwykle, poza śmiercią protagonistów w połowie serialu, porządnego mindfucka fanom. Hołdując tej zaszczytnej tradycji stajecie oto przed wyzwaniem zarzuconym przez raki polskich grup infinity, jęczących na "gópie kryty, które niszą grę" i inne tego typu pierdoły, podważające wieloletnie fundamenty infinity. Co do fabuły scenariusza, to puścicie wodze fantazji. Eksperymentalna broń biologiczna, próbki obcej formy życia, półroczny kurczak zza lodówki. Wybór jest wasz. Jedna osoba chce to coś złapać dla własnych, niecnych cełów, druga chce sie tego pozbyć dla dobra ludzkości, aby wkurzyć somsiada. Enjoy!

Wersja offline tabelek

---

Cubevac



Medevac



Najemnicy

6) Jedna ze specjalizacji pozwala na wystawienie darmowego najemnika - czy to oznacza że mogę gratis wystawić TAG-a?
Nie - za TAG-a trzeba zawsze zapłacić, bez względu na umiejętności specjalne.

9) Co się stanie, gdy mój bohater specjalny zginie w trakcie bitwy?
- Jeśli nie powiedzie się rzut na MedEvac ani na CubeEvac to nie można używać takiego bohatera do końca kampanii.

Narrander wrote:@Kędzior, a nie chcesz druzów? HanS gra w innej grupie, a roszad raczej nie będzie;)

KędzioR_vo wrote:

Narrander wrote:@Kędzior, a nie chcesz druzów? HanS gra w innej grupie, a roszad raczej nie będzie;)

Wolałbym RTF, bo Druzami już grałem i kampanię, i cały sezon ligowy. W RTF i tak Tarika nie będę na 200 brał. Ale jeśli chcesz, żebym prowadził Druzów, to mogę - nie robi mi to aż takiej różnicy


PozdRawiam

Narrander wrote:EDIT - jak bardzo prosicie to mogę też zrobić listę zbanowanych postaci

Najgorszy był sen. Unikał go jak mógł, ale ludzkie ciało (nieważne jak bardzo zmodyfikowane) ma swoje ograniczenia. Można wciągnąć tylko pewną ilość prochów, można się zabawić tylko z określoną liczbą panienek, można podbić adrenalinę tylko do pewnego poziomu. Sen przyjdzie zawsze. A wraz z nim TO.

Fragmenty innego życia. Nieznani ludzie wokół. Nieznane miejsca i sytuacje.
Ta sama twarz w lustrze. Inne imię.

NIE!

JESTEM KURWA JETHRO!

Jethro! Jethro! Jethro! Jethro! Jethro! Jethro! Jethro! Jethro!

Szarpanie za ramię wyrwało go ze snu. Twarz w lustrze zastąpił Arslan. Jakiś dziwnie zdenerwowany.
- Mamy przejebane. Czytaj!

Włączył na swoim holopadzie dokument przesłany przez Arslana. Bla bla bla, z mocy O-12, bla bla bla, piraci, bla bla bla, nagroda.

Uśmiechnął się, wstał i założył płaszcz.

- Arslan, zapominasz się. Przecież jesteśmy legalną kompanią. Nie zadajemy się z piratami, terrorystami i bandytami. A że ich ataki pozwoliły na rozwinięcie naszego biznesu... Czysty przypadek.

Arslan również zaczął się uśmiechać. W końcu do niego dotarło.

- Ale O-12 ma rację. To się wymyka spod kontroli. Skoro nie są na siłach by się tym zająć i do tego jeszcze płacą za porządki... Zwołaj chłopaków. Czas na polowanie.

Lokal był zatłoczony, co nie było w sumie niczym dziwnym. Abdul zawsze umawiał się z kontrahentami w zatłoczonych lokalach. Raz- mało kto był na tyle głupi, żeby próbować go kropnąć w zatłoczonej sali, a dwa- był tylko twarzą spośród innych twarzy, więc szanse na to, że ktoś go rozpozna były minimalne. Abdul gapił się w wielki, studwudziestocalowy telewizor i próbował coś zrozumieć. "Zabawne-pomyślał-od ponad trzystu lat te chińskie bajki są rysowane taką samą kreską i są tak samo popieprzone. Może Po będzie umiał to wytłumaczyć, trzeba będzie go zapytać".
Do baru podszedł garnitur. Garnitur jakich wielu, musi jakiś biznesmen, co to mu się wydaje, że jak robi lewe interesy to jest wielkim gangsta madafaka. Zamówił drinka i przysiadł się do Abdula, nieproszony i nie pytając o zgodę. Brwi tego ostatniego lekko uniosły się do góry. Co on sobie myśli, pajac jeden, że ot tak sobie może się przysiadać? Abdula zaświerzbiły ręce, ale rozwalenie facetowi czaszki tylko dlatego że się przysiadł w barze, i to do tego pełnym ludzi, byłoby głupie, bez sensu i znowu trzeba by było zmieniać twarz, a ta akurat mu się nawet podobała. Ha, warto było wydać te kredyty na tego czarnorynkowego lekarza, nawet oczy zrobił praktycznie od zera, żadne skanery siatkówki ani inne cuda nie mogły zdradzić prawdziwej tożsamości posiadacza.
Garnitur patrzył się tępo na towarzysza przy stoliku, ewidentnie zastanawiał się jak zacząć rozmowę. W końcu zebrał się w sobie i powiedział:
-Serdeczne pozdrowienia od pana Lee. Mówił, że zajmuje się pan rozwiązywaniem problemów.
A. Więc to o to chodzi. Znaczy się nie jest to zwykły garnitur tylko tajniak. Agent Bezpieczeństwa Korporacyjnego czy jak się tam zwą. No dobrze, zobaczmy czego chce, ale na wszelki wypadek jednak warto dyskretnie odbezpieczyć strzałkowca...
-To zależy o jakich problemach mówimy. Ja na ten przykład jestem ogrodnikiem i wyrywam chwasty. Między innymi. Rozumiem, że ma pan ogródek?
-O tak. Na chwilę obecną wart 20 milionów kredytów. A chwasty jak to chwasty, strasznie się rozrosły. Przydałby się dobry ogrodnik.
20 banieczek. Nieźle. Ciekawe której korpo piraci zaleźli za skórę. Bo to, że chodzi o piratów było tak oczywiste, że nawet stary Chińczyk, prowadzący pralnię na drugim końcu miasta, jego kontakt, nie musiał mu tego mówić.
-Mówimy oczywiście o 20 milionach plus koszty, jak rozumiem? Wie pan, grabie, łopaty i tak dalej kosztują swoje, a jak chwastów jest naprawdę dużo, to będę też musiał zatrudnić pomocników.
-Oczywiście. W granicach rozsądku. Chciałbym też nadmienić, że nie jest pan jedynym ogrodnikiem, którego chcę zatrudnić.
-Z reguły pracuję sam...
-Źle się zrozumieliśmy, więc postawię sprawę jasno- wszedł mu w słowo garnitur. Płacę 20 milionów za rozwiązanie problemu, wyrwanie chwasta jak to pan zręcznie określił. Ale muszę mieć pewność, że chwast zostanie wyrwany w całości, że nie zostanie nawet najmniejszy korzonek, najmniejsza gałązka, najmniejszy listek. Zadanie jest trudne, bo chwast dobrze się chowa, a ja jakoś nie mam zbytniego zaufanie do, hmmm, ogrodników. Dlatego Zatrudniłem kilku, a te 20 milionów zgarnie ten, który przyniesie mi dowody w postaci, hmmm, inaczej- będę wiedział że mu się udało. Reszta oczywiście otrzyma zwrot poniesionych kosztów i może jakąś premię za fatygę. Rozumiem, że jest pan profesjonalistą i pewnie potrzebuje pan czasu do namysłu, więc...
-Nie, niekoniecznie- tym razem w słowo wszedł Abdul. Jestem najlepszym ogrodnikiem w okolicy, a cała reszta to co najwyżej grabiami umie machać. Pod warunkiem, że ktoś ich pilnuje. Wchodzę w to. Proszę potrzebne informacje zostawić u Chińczyka, ja zajmę się resztą.
Wyszedł, nie odwracając się. Wiedział, że nikt nie będzie go śledził, byłoby to równie skuteczne, jak próba wytropienia jednego konkretnego szczura w kanale.
20 banieczek, no no. Trzeba się brać do roboty. Albo, jak mówi stare porzedkadło- przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę.

Pilot Otaar Yttia zaczynał się już nudzić. Tkwili na orbicie od dłuższego czasu, czekając aż opieszale działająca lokalna kontrola lotów da ich wahadłowcu zielone światło na wejście w atmosferę. Widok z kokpitu na znajdującą się u dołu zaściankową planetę z każdą chwilą robił się coraz bardziej nużący. Otaar nie mógł się zdecydować, czy ich przedłużający się postój to przejaw nieudolności czy zwykłego ludzkiego rasizmu. Żeby zabić czas podłączył się do lokalnych systemów i kliknął losowo wybraną stację radiową. Radio NEW Dawn zaserwowało mu skoczną retro mieszankę, a chór w refrenie dopytywał się uparcie "What planet is this"? Miał nadzieję, że już wkrótce się tego dowiedzą.

Otaar nie miał wątpliwości, że fałszywe ID ich wahadłowca, widniejącego w systemie jako DeadlyOcean na usługach korporacji Spiral Corps, przejdzie pomyślnie lokalne testy bezpieczeństwa. Był również spokojny, że doczesne szczątki prawdziwego Otaara Yttia nie zostaną odnalezione. W końcu Agenci Sygmaa nie byli znani z tego, że sprawy załatwiają tylko połowicznie.

Po krótkim odpoczynku i reorganizacji EI ponownie wysyłała ich komórkę do akcji. Z poprzedniego zespołu zostało niewiele osób, jednak część twarzy dalej była znajoma. Otrzymali nowy ekwipunek i agentów. Dostali nawet własnych imperatorów i nie musieli już polegać na usługach Shasvastii w tym względzie. Najzabawniejsze w obecnej operacji było to, że może nawet nie będą potrzebować ich zdolności, w końcu lecieli z oficjalną misją, rozwiązać miejscowe problemy ze zorganizowaną przestępczością. Będą mogli zabijać ludzi zupełnie legalnie, wykonując przy okazji powierzone przez EI cele. Wszechświat był pełen niespodzianek.

Uwagę Otaara przyciągnął zielony komunikat mrugający na konsoli. Wyglądało na to, że długo wyczekiwana zgoda w końcu nadeszła. Pilot kolejno włączał uśpione systemy budząc wahadłowiec do życia. Zakończywszy wszystkie procedury położył ręce na sterach i zwiększył moc silników. W chwili, gdy lecące w radiu saksofonowe solo osiągnęło punkt kulminacyjny, Otaar rozpoczął manewr wejścia w atmosferę.

Lynn Mao umierała z nudów w swojej celi służącej za kwaterę kadetów Cesarskiej Akademii. 16 godzin temu zastosowano standardową procedurę dla kadetów z absolutorium – areszt domowy i cisza informacyjna. „W Akademii wszystko było elementem szkolenia i miało na celu zniechęcenie studentów do dalszej nauki. Ukryty Smok nie potrzebował w swoich szeregach agentów bez motywacji. Ci zniechęceni prędzej czy później kończyli w rynsztoku jakiejś zapomnianej mieściny jako krwawy ochłap”.

Bip...Bip...

Z zadumy wyrwały ją dwa sieciowe powiadomienia. „Przerwali ciszę...A więc to już”!

Interfejs pokazywał prywatną wiadomość przekazaną serwerem szkolnym oraz...zakodowaną instrukcję przesłaną oficjalnym kanałem z Pałacu. Lynn wyświetliła na ściennym monitorze swojej celi nonsensowne linijki szyfru. Wyjęła ze schowka zalakowaną kopertę, którą wręczył jej instruktor po odprawie ostatniego egzaminu. Złamała pieczęć, wklepała na wirtualnej klawiaturze jednorazowe hasło dostępu i tymczasowy poziom uprawnień. Chaotyczny ciąg znaków momentalnie zmienił się w polecenie służbowe a na ekranie uruchomił się timer odliczający wstecz 30 minut.

[Kadetko Mao zostajecie przydzieleni do grupy bojowej Lato w charakterze konsultanta. Szczegóły operacyjne i destynację poznacie w czasie transferu na miejsce zgrupowania. Licznik wskazuje czas do odlotu Waszego transportu...

„Szlag! Do hangaru jest dobre 10 minut szybkim marszem!” - pomyślała zrozpaczona.

...po drodze pobierzcie ze zbrojowni spersonalizowany ekwipunek przeznaczony do misji exfiltracyjnej w miejscu publicznym.

„A niech ich... Zbrojownia to kolejne 5 minut! Nie zdążę nic zjeść!” - wymamrotała pod nosem.

Wasze hasło wywoławcze to Wiosna1. W czasie misji możecie się kontaktować tylko z agentem Lato 2, który będzie przekazywał Wasze zalecenia grupie bojowej.

Powodzenia kadetko. Ukryty Smok patrzy na Ciebie.
Jesień.]

Lynn pospiesznie zaczęła się ubierać i uruchomiła drugą wiadomość. Na szczęście było to głosowe nagranie od instruktora polowego, więc nie musiała przerywać czynności. Z ukrytych głośników popłynął beznamiętny głos Xi Zhuanga:

„Baczność kadetko Lynn. Egzamin końcowy w toku. To nie są ćwiczenia, tylko prawdziwa misja. Spotykamy się o umówionym czasie w transporterze. Będę osobiście przeprowadzał Twój egzamin. Moje hasło wywoławcze to Lato 2. Grupa bojowa Lato składa się z 4 osób oraz Ciebie jako konsultanta od zarządzania kryzysowego. Dobrze przemyśl dobór sprzętu, w tej kwestii masz wolną rękę. Ktoś na górze ma na Ciebie oko. Przysłali Rozjemcę, który będzie nadzorował przebieg egzaminu. Gdy zajdzie taka potrzeba, wkroczy do akcji, a więc operacja ma nieznane dodatkowe siły ubezpieczenia. Zegar tyka. Bez odbioru”.

Biegnąc do zbrojowni zdołała jeszcze pomyśleć: „Jesień? Co to za kryptonim dla rozjemcy? Jaką ma rangę?” Nagle uśmiechnęła się pod nosem. Przypomniała sobie krążący po akademii żart na temat jesieni i średniowiecza.